In his book “I Trampled a Black Cat by Accident” Filip Zawada faces the difficult subject of finding logic in a world completely devoid of it. Published by ZNAK in 2019.
For this purpose, he reduces not only language but also emotions to the simplest forms. He shows us the world through the eyes of an orphaned child. A child who constantly asks questions trying to give meaning to his life and better understand it.
Because who invented these stupid names of the week? Are nuns women? And what is the difference between friendship and love? What do they have cigarettes for? And God? Can he afford everything? And why do they need gloves? And can you be a good man if you are a bad bastard?
By giving us access to the inside of a child’s diary, the author makes us partners in searching for answers. He also makes us compassionate, enabling us to experience with the protagonist the accompanying emotions such as loneliness, rejection or lack.
In an extremely warm way “I Trampled a Black Cat by Accident” shows the burden of life with the stigma of abandonment. Forcing us to re-evaluate our own life. For is it only “bastards who can never forget that they must be stronger than their fate”?
You can find more recommended books here.
[:pl]W książce „Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek” Filip Zawada mierzy się z trudnym tematem znalezienia logiki w świecie zupełnie jej pozbawionym. Wydawnictwo Społeczny Instytut Wydawniczy Znak w 2019.
W tym celu sprowadza nie tylko język, ale i emocje do najprostszych form. Pokazuje nam świat oczami osieroconego dziecka, które nieustannie zadaje pytania próbując nadać sens swojemu życiu i lepiej je zrozumieć.
Bo kto wymyślił te durne nazwy tygodnia? Czy zakonnice są kobietami? A czym różni się przyjaźń od miłości? I co do tego mają papierosy? A Bóg? Czy może sobie na wszystko pozwolić? I po co mu rękawiczki? I czy będąc niedobrym bękartem można być dobrym człowiekiem?
Dając nam wstęp do dziecięcego pamiętnika autor czyni nas wspólnikami w poszukiwaniu odpowiedzi na te pytania. Czyni nas również współodczuwającymi umożliwiając nam przeżywanie wraz z bohaterem towarzyszących mu emocji, takich jak samotność, odrzucenie czy brak.
W sposób niezwykle ciepły pokazuje ciężar życia z piętnem porzucenia zmuszając nas do przewartościowania własnego życia. Bo czy tylko „bękarty nigdy nie mogą zapomnieć, że muszą być silniejsze od swojego losu”?
Więcej rekomendowanych książek znajdziecie tutaj.
[:]
Leave a Reply