The book Killing and Dying: Stories by Adriana Tomine was published in 2015 by Drawn and Quarterly.
As parents, no matter if biological or not, we need to equip our children with skills that will allow them to live independently. For example, we need to teach them to cook so they don’t starve once they live without us. It is also good to teach them to recognize and name their own feelings, this helps a lot. Because recognizing and naming other people’s feelings is a more difficult art. Navigating in the social world, in this complicated web of mutual relations is an extremely difficult task. It is impossible to prepare for all situations and it is impossible to practice every possible combination of this web. It seems that the only universal resource we can equip children with is distance.
Adrian Tomine, in his book Laughter and Death, breaks down very complicated human relationships and systems into comic windows. Frame by frame, balloon by balloon, he analyzes the web of interconnectedness and reveals to the reader the emotions that drive the characters. This is a comic book for adults and for older teens, a pictorial manual indicating the place of the individual and his feelings in social relationships.
In six stories,
the reader has the opportunity to observe the struggles of characters lost in this social web. We meet an unfulfilled artist who at some point has to make a choice, assess what is his true dream, family happiness or fame. Then listen to the confessions of a girl deceptively similar to a famous porn star who, because of this similarity, cannot find her own identity. While observe the dynamics of naivety, how out of the longing for acceptance she pushes away reality and accepts violence and abuse. We peep at the desperate attempts to fill the void.
All the characters in the comic are imperfect people. In a sense broken, burdened with traumas and fears. Using the metaphor of a spider’s web, their eyelet has let go and they need to make new connections in order to stay in the web. The author subtly frames the intimate feelings of his characters, gently touches their sensitive spots and reveals them to the reader. One can browse as if in a mirror. Each of us has been let off the hook at some point. And everyone had to reinvent themselves.
In creating new, more solid and stable connections, we need to know our potential. According to the author, it is located somewhere between our expectations and possibilities. What allows us to find it is the distance.
—
More recommended books can be found here.
[:pl]Książka Adriana Tomine tytułowana Śmierć i śmierć była wydana przez Wydawnictwo Kultura Gniewu w roku 2015.
Jako rodzice, nieważne czy biologiczni czy nie, musimy wyposażyć nasze dzieci w umiejętności, które pozwolą im na samodzielne życie. Musimy, na przykład, nauczyć je gotować, żeby nie padły z głodu jak już zamieszkają bez nas. Dobrze też nauczyć je rozpoznawać i nazywać własne uczucia, to bardzo pomaga. Bo rozpoznawanie i nazywanie uczuć innych ludzi to już trudniejsza sztuka. Poruszanie się w świecie społecznym, w tej skomplikowanej pajęczynie wzajemnych relacji jest niezwykle trudnym zadaniem. Nie da się przygotować na wszystkie sytuacje i nie da się przećwiczyć każdej możliwej kombinacji tej sieci. Zdaje się, że jedynym uniwersalnym środkiem, w który możemy wyposażyć dzieci, jest dystans.
Adrian Tomine w swojej książce “Śmiech i śmierć” rozbija na komiksowe okienka bardzo skomplikowane relacje i układy międzyludzkie. Klatka po klatce, dymek po dymku, analizuje siatkę wzajemnych powiązań i odkrywa przed czytelnikiem emocje napędzające bohaterów. To komiks dla dorosłych i dla starszych nastolatków, obrazkowa instrukcja wskazująca miejsce jednostki i jej uczuć w relacjach społecznych.
W sześciu historyjkach
czytelnik ma możliwość obserwowania zmagań bohaterów zagubionych w tej społecznej pajęczynie. Poznajemy niespełnionego artystę, który w pewnym momencie musi dokonać wyboru, ocenić co jest jego prawdziwym marzeniem, szczęście rodzinne czy sława. Przesłuchujemy się zwierzeniom dziewczyny łudząco podobnej do słynnej gwiazdy porno, która przez to podobieństwo nie może odnaleźć własnej tożsamości. Obserwujemy dynamikę naiwności, jak z tęsknoty do akceptacji wypiera rzeczywistość i godzi się na przemoc i wykorzystywanie. Podglądamy rozpaczliwe próby zapełnienia pustki.
Wszyscy bohaterowie komiksu są ludźmi niedoskonałymi. W pewnym sensie popsutymi, obciążonymi traumami i lękami. Używając metafory pajęczej sieci, ich oczko puściło i chcąc pozostać w sieci muszą nawiązać nowe połączenia. Autor subtelnie kadruje intymne odczucia swoich bohaterów, delikatnie dotyka ich wrażliwych miejsc i odsłania je dla czytelnika. Można przeglądać się jak w lustrze. Każdemu z nas kiedyś puściło oczko. I każdy musiał się na nowo odnaleźć.
Tworząc nowe, solidniejsze i stabilniejsze, połączenia musimy znać swój potencjał. Zdaniem autora mieści się on gdzieś pomiędzy naszymi oczekiwaniami a możliwościami. Tym co pozwala nam go odnaleźć jest dystans właśnie.
Więcej rekomendowanych książek znajdziecie tutaj.
[:]